|
|
|
IL-PAPA FRANĠISKU
UDJENZA ĠENERALI
L-Erbgħa 21 ta’ Ġunju
2017
It-Tama Nisranija
– 27.
Il-Qaddisin,
xhieda u sieħba tat-Tama
Għeżież ħuti, l-għodwa
t-tajba!
Nhar il-Magħmudija tagħna dwiet
għalina l-invokazzjoni tal-qaddisin. Ħafna minna dakinhar kienu
trabi, f’ħoġor il-ġenituri tagħna. Ftit qabel ma
għamlilna d-dilka biż-Żejt tal-katekumeni, simbolu tal-qawwa ta’
Alla fit-taqbida kontra l-ħażen, is-saċerdot stieden
lill-miġemgħa kollha biex titlob għal dawk li kienu waslu biex
jirċievu l-Magħmudija, bl-invokazzjoni lill-qaddisin. Dik kienet
l-ewwel darba f’ħajjitna li ġejna rregalati b’din il-kumpanija ta’
aħwa l-“kbar”, irġiel u nisa – il-qaddisin – li għaddew
mill-istess triq tagħna, li ħabbtu wiċċhom mal-istess
taħbit tagħna u issa qed jgħixu għal dejjem fi ħdan
Alla. L-Ittra lil-Lhud din il-kumpanija li għandna madwarna ssejħilha
bl-espressjoni “sħaba kbira ta’
xhieda” (12:1). Dak li huma l-qaddisin: sħaba kbira ta’ xhieda.
L-Insara, fit-taqbida tagħhom kontra
l-ħażen, ma jaqtgħux qalbhom. Il-Kristjaneżmu jxettel fih fiduċja inkurabbli: ma jemminx li
l-qawwiet negattivi u tal-firda jistgħu qatt jirbħu.
L-aħħar kelma fuq l-istorja tal-bniedem mhix il-mibegħda, mhix
il-mewt, mhix il-gwerra. F’kull waqt tal-ħajja hemm jgħinna
d-driegħ ta’ Alla, u anki l-preżenza diskreta ta’ dawk kollha li
jemmnu u li “telqu qabilna bis-sinjal tal-fidi” (Kanoni Ruman).
L-eżistenza tagħhom qed tgħidilna qabelxejn li l-ħajja
Nisranija mhix xi ideal li ma jistax jintlaħaq. U flimkien ifarrġuna:
m’aħniex waħidna, il-Knisja hi magħmula minn għadd bla qies
ta’ aħwa, spiss anonimi, li marru qabilna u li bil-qawwa tal-Ispirtu
s-Santu huma parti mill-ħajja ta’ min għadu jgħix hawn isfel.
Dik tal-Magħmudija mhijiex l-unika
invokazzjoni lill-qaddisin li timmarka l-mixja tal-ħajja Nisranija. Meta
żewġ għarajjes jikkonsagraw imħabbithom fis-sagrament
taż-Żwieġ, tiġi msejħa mill-ġdid fuqhom – din
id-darba bħala koppja – l-interċessjoni tal-qaddisin. U din
l-invokazzjoni hi għajn ta’ fiduċja għaż-żewġ
żgħażagħ li jkunu se jitilqu għall-“vjaġġ”
tal-ħajja konjugali. Min iħobb tassew għandu x-xewqa u
l-kuraġġ li jgħid “għal dejjem” – “għal dejjem” – imma
jaf li għandu bżonn il-grazzja ta’ Kristu u l-għajnuna
tal-qaddisin biex jista’ jgħix il-ħajja miżżewġa
għal dejjem. Mhux kif jgħidu xi wħud: “sakemm iddum
l-imħabba”. Le: għal dejjem! Inkella aħjar wieħed ma
jiżżewweġ xejn. Jew għal dejjem jew xejn. Għalhekk
fil-liturġija taż-żwieġ nitolbu l-preżenza
tal-qaddisin. U fil-mumenti diffiċli jrid ikollok il-kuraġġ
tgħolli ħarstek lejn is-sema, taħseb f’tant Insara li
għaddew mit-tiġrib u żammew bojod l-ilbies tal-magħmudija
tagħhom, għax ħasluhom fid-demm tal-Ħaruf (ara Apok 7:14):
hekk jgħid il-Ktieb tal-Apokalissi. Alla ma jitlaqna qatt: kull darba li
niġu bżonn, jiġi anġlu tiegħu jerfagħna u
jimliena bil-faraġ. “Anġli” xi drabi b’wiċċ u qalb ta’ bnedmin,
għax il-qaddisin ta’ Alla huma dejjem hawn, moħbija f’nofsna. Din
iebsa nifhmuha jew imqar nistħajluha, imma l-qaddisin huma preżenti
f’ħajjitna. U meta xi ħadd jitlob lil xi qaddis jew qaddisa, dan
sewwasew għax hu qrib tagħna.
Anki s-saċerdoti jgħożżu
t-tifkira ta’ invokazzjoni lill-qaddisin imlissna fuqhom. Hu wieħed
mill-iktar mumenti qawwija tal-liturġija tal-Ordinazzjoni. Il-kandidati
jinxteħtu għal tulhom fl-art, b’wiċċhom mal-art. U
l-ġemgħa kollha, immexxija mill-Isqof, titlob l-interċessjoni
tal-qaddisin. Wieħed kapaċi jibqa’ mgħaffeġ taħt
it-toqol tal-missjoni fdata lilu, imma meta jħoss li l-Ġenna kollha
qiegħda wara spallejh, li l-grazzja ta’ Alla mhix sa tonqos għax
Ġesù jibqa’ dejjem fidil, allura jista’ jibda l-mixja tiegħu
b’serenità u ħeġġa. M’aħniex waħidna.
U x’aħna aħna? Aħna trab li
jaspira lejn is-Sema. Il-forzi tagħna dgħajfin, imma
b’saħħtu l-misteru tal-grazzja li hu preżenti fil-ħajja
tal-Insara. Aħna fidili lejn din l-art, li Ġesù ħabb f’kull
mument ta’ ħajtu, imma nafu u rridu nittamaw fit-trasfigurazzjoni tad-dinja,
fil-milja definittiva tagħha fejn saflaħħar ma jkunx hemm
iżjed dmugħ, ħażen u tbatija.
Il-Mulej jagħti lilna lkoll it-tama li nsiru qaddisin. Imma xi
ħadd forsi jistaqsini: “Dun, tista’ ssir qaddis fil-ħajja ta’
kuljum?”. Iva, tista’. “Imma dan ifisser li rridu noqogħdu nitolbu l-jum
kollu?”. Le, ifisser li int trid tagħmel dmirek il-jum kollu: titlob, tmur
għax-xogħol, tieħu ħsieb ta’ wliedek. Imma trid
tagħmel kollox b’qalb miftuħa għal Alla, hekk li x-xogħol,
anki fil-mard u fit-tbatija, anki fid-diffikultajiet, ikun miftuħ
għal Alla. U hekk nistgħu nsiru qaddisin. Ħa jagħtina
l-Mulej it-tama li nsiru qaddisin. Ma naħsbux li hi xi ħaġa
diffiċli, li iktar faċli tkun delinkwent milli qaddis! Le.
Nistgħu nkunu qaddisin għax jgħinna l-Mulej; Hu li jgħinna.
Dan hu l-ikbar rigal li kull wieħed u waħda
minna jista’ jagħti lid-dinja. Ħa jagħtina l-Mulej il-grazzja li
nemmnu b’tant qawwa fih li nsiru xbieha ta’ Kristu għal din id-dinja.
L-istorja tagħna għandha bżonn ta’ “mistiċi”: ta’ persuni
li jirrifjutaw kull ħakma, li jaspiraw għall-imħabba u għall-fraternità.
Irġiel u nisa li jgħixu billi jilqgħu f’ħajjithom imqar
biċċa żgħira ta’ tbatija, għax jitgħabbew
bl-uġigħ u t-taħbit tal-oħrajn. Imma mingħajr dawn
l-irġiel u nisa, id-dinja tibqa’ bla tama. Għalhekk nawgura lilkom
kollha – u dan nawgurah lili wkoll – li l-Mulej jagħtina t-tama li nsiru
qaddisin.
Grazzi!
miġjub
mit-Taljan għall-Malti minn Francesco Pio Attard